HÜZNÜNDEN SABIKALI EYLÜL

Saymam ben bu yazları.

Yazdan saymam.

Vallahi saymam.

Hatıra binaen bile olmaz, ısrar edilmesin.

Billahi de saymam.

Evlerin pencerelerinden mahalleye yayılan kızartma kokulu akşamüstülerinin büyülü tütsüsü.. 

Kızılca kıyamet bir ufka doğru sönmekte olan güneşin, ter içinde oynayan çocukları samansı bir toz bulutunda yuttuğu sokaklar.. 

İkide bir pencereden sokağı koloçan eden, tülbentle sıkıştırılmış ağrılı kadın başı..

Kanatlı ahşap kapının eşiğinden atlayıp sarı ışıklı ampulle aydınlatılmış küçük havuzlu bahçeye girdiğinizde, muşamba örtülü masadaki sinekkaydı tıraşlı adam.. Adamın önünde kiremitte balık ve Kulüp Rakısı.. 

                    *                    *                    *                    *                    *                    *

Gündüzleri öğlen sıcağında, havada asılı incir sütü yapışkanlığı..

Geniş yapraklı incir ağaçlarının dibinde, sabırsız sevgililere öykünmüş sabırsız incirler..  

" İncirler olana kadar kalsaydın bari

Onlarca sözden birini tutsaydın bari

Beni böyle habersizce alıp giderken

Bavuluna kalbimi de atsaydın bari " 

diyen şarkıdan habersiz incirler ..

İncir tadında yazlar.. Kızartmalı sofralar tadında huzur.. Yapış yapış yazlar.. Yapış yapış çocukluk.. Yapış yapış aşk..

                    *                    *                    *                    *                    *                    *

Yazların katili eylül ! Hem de en serisinden, en kıdemlisinden, ve de kadrolu olanından.

Eylülün hüznüyse pişmanlığından..

Timsah gözyaşlı eylül !

Hüznünden sabıkalı eylül !

Domatesler dilimlenecek. Yeşil hıyar, taze maydanoz da var. Kızarmış ekmek bir de. Kendime demlediğim çay. Serin sabahlı bir eylül karşılaması.

Sonrasında çiseleyen yağmur. Kalabalığına karıştığım caddeler. Kolları sıvanmış beyaz gömleğimin üstüme yapışması. Ayaklarımda ıslaklık hissi.

                    *                    *                    *                    *                    *                    *

Hangi eylülde yazdım bilmem ! Şimdiki eylül hatırlattı dizeleri;

"Önümde yürüyen

sarışın kadın

Siyah, astragan

mantonuz ne güzeldi

Yakası kürklüydü

üstelik

Yanlış anlamayın

ama

size çok yakışmıştı "

Derken; sureti tanış, ismi bildik, davudi sesli, yakışıklı bir edebiyat öğretmeni beliriverdi yanımda bir eski zaman sınıfından.

Pos bıyık altı dudaklarından dökülen Enderunlu Vasıf'ın muhteşem dizelerini, tebeşirle kara tahtaya yazdı yazısı güzel bir kız öğrenci. 

 " O gül endam bir al şale bürünsün yürüsün 

Ucu gönlüm gibi ardınca sürünsün yürüsün.. "

Vasıf da, eylülde mi yazdı acep ben gibi !

Şiir yazdıran, aşık eden eylülde..  

Astragan mantolu kadın da, Vasıf'ın gönlünü kırmızı şalının ucunda sürükleyen gül fidan boylu güzel de eylüle ait zamansızca.

Gül endam yok şimdi.. Vasıf da yok ..

Bir gün yakası kürklü siyah mantolu kadın da olmayacak..

Benim eylül kokulu şiirlerim de..

Ama eylül, hüznü ve aşkları ile insana hükmetmeye çağlarca devam edecek.. 

                    *                    *                    *                    *                    *                    *

Balkondaki kafeste üşüyen muhabbet kuşunu unutmuş siyah gözlüklü adam.

Görmediği kadınlara aşık oluyor. Görmeden seviyor her birini serin eylül sabahında.. 

Kuş titriyor, umarsızca tüylerini kabartıyor..

Küçük balkondaki siyah gözlüklü, görme engelli adam da eylülden nasipli..

Eylülün üleştirdiği hüzünden ve aşktan paylı..

Adam görmeden aşık olacak elbet sokaktan geçen kadınlara.

Eylül herkesin çünkü..

Yüksek ökçelerinin kaldırımdaki tıkırtısından biliyor adam aşık olacağı kadınları..

Enselerindeki gül kokusundan seçiyor onları..

Giz dolu gülümsüyor sonrasında muhatabı belirsiz..

Eylül, hüzünce ve aşkça bir mevsim, takvimlere işaretli.

Sihirli eylül..

Mahlep şarabı sarhoşluğunda eylül..

Hüznünden sabıkalı eylül !

( ibrahim ethem dikmen, Eylül 2023, İzmit)